Η τέχνη της δόµησης στην Κόνιτσα του 18ου αι., καθώς και στην ευρύτερη περιοχή της, ολοκληρώνοντας µια µακρά εξελικτική περίοδο, γίνεται προάγγελος και, συγχρόνως, µία από τις πιο σηµαντικές συνιστώσες της σύγχρονης ελληνικής τεχνικής επιστήµης. Στην ανωτέρω εποχή, η λεγοµένη και τέχνη των εµπειρικών µαστόρων, εντάσσεται στο ευρύτερο γεωγραφικό πλαίσιο της µεσηµβρινής Μεσογείου και διαθέτει έντονα τοπικά χαρακτηριστικά, τα οποία την διαφοροποιούν από τις γείτονες αδελφές της.
Στη µετά το ‘21 περίοδο, τα Μαστοροχώρια της Κόνιτσας εκτελούν, επαξίως, ένα µεγάλο κοµµάτι από τεχνικά έργα, όχι µόνον της ευρύτερης περιφέρειάς τους και της Οθωµανικής Επικράτειας, αλλά και του Ασιατικού, Αφρικανικού, καθώς και του υπερατλαντικού χώρου. Έτσι, στα τέλη του 19ου αιώνα, καταγράφεται, µεταξύ των άλλων, και η γεωγραφική διεύρυνση της δραστηριότητας των µαστόρων της δόµησης, καθώς και άλλων τεχνιτών της Κόνιτσας. Η παρά πάνω γεωγραφική διεύρυνση της επαγγελµατικής δραστηριότητας των τεχνιτών της Κόνιτσας συµβάλλει, µε την διαδικασία της επιρροής και αφοµοίωσης, στην περαιτέρω εξέλιξη της τεχνικής και, προ παντός άλλου, της αισθητικής έκφρασης του τεχνικού έργου. Έτσι, στην πόλη της Κόνιτσας, η δόµηση διακοπτόµενη, συχνά, από ιστορικά γεγονότα, µεταβάλλεται, αργά, αλλά σταθερά, από τέχνη του αγροτικού χώρου σε τέχνη του αστικού χώρου. Η παρά πάνω µεταβολή εµφανίζεται, αρχικώς, µε τα νέα υλικά δόµησης, όπως, για παράδειγµα, κονιάµατα µε τσιµέντο, σιδηροδοκοί κ.λπ. και, ακολούθως, µε εσωτερικά και εξωτερικά στοιχεία διακόσµησης από επιχρίσµατα, τα οποία µιµούνται την ελληνική αρχαιότητα.
Οι κοινωνικοί, οικονοµικοί, πολιτικοί και πολιτισµικοί µετασχηµατισµοί του 20ου αι. είναι καθοριστικοί για την τέχνη της δόµησης και την αισθητική έκφρασή της. Τα νέα δοµικά υλικά, όπως οι κέραµοι, οι πλίνθοι, τσιµεντένιοι και αργιλικοί, τα φύλλα κυµατοειδούς λαµαρίνας, τα µεταλλικά κουφώµατα και το οπλισµένο σκυρόδεµα, εκτοπίζοντας την πέτρα και την σχιστή πλάκα, διαµορφώνουν, ως επί το πλείστον, στην πόλη της Κόνιτσας µία δόµηση, η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά του νεώτερου ελληνικού αστικού χώρου.Παρ’ όλα αυτά, ανατέλλοντος του 21ου αι., η Πάνω Κόνιτσα διατηρεί ένα µεγάλο αριθµό από τα τοπικά χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής του 19ου – 20ου αι., συνδυάζοντας, υπ’ αυτήν την έννοια, στοιχεία της προβιοµηχανικής και της σύγχρονης εποχής. Με δυο λόγια, οι τόποι, οι συνοικίες, τα κτήρια προβάλλουν ποικίλα και πολυάριθµα τοπία, την εικόνα των οποίων σχηµατίζουν όσοι έζησαν και όσοι ζουν στην Κόνιτσα.
Τα σχόλια είναι κλειστά!