Το ρήγμα της Αστράκας, μαζί με το ρήγμα της Κόνιτσας με διεύθυνση ΒΑ-ΝΔ αποτελούν ένα από τα κύρια συστήματα ρηγμάτων που επηρεάζουν της περιοχή. Πρόκειται για κανονικό ρήγμα με άλμα 300 μέτρα που συνέβαλε στο μορφολογικο βύθισμα στο Πάπιγκο. Εξαιτίας του ρήγματος αυτού δημιουργήθηκαν οι κατακόρυφες ορθοπλαγιές ανατολικά από το Πάπιγκο και οι οποίες σμιλεύτηκαν από το νερό και τον αέρα.
Είναι μια από τις σημαντικότερες νεοτεκτονικές δομές στην Ήπειρο (Φωτ. 6.4 και σχ. 6.2 και 6.3). Πρόκειται για μια μεγάλη ζώνη κανονικών ρηγμάτων με διεύθυνση ΒΑ -ΝΔ η οποία εκτείνεται σε μήκος 25 χλμ με εντυπωσιακές κατοπτρικές επιφάνειες. Το ρήγμα αυτό φέρνει σε επαφή ασβεστόλιθους με φλύσχη και τεταρτογενείς σχηματισμούς. Η παρουσία του συνδέεται με τη σύγχρονη σεισμική δραστηριότητα, είναι δηλαδή ενεργό σεισμικό ρήγμα. Το μέγιστο άλμα του φθάνει τα 1000 μέτρα. Κατά μήκος του ρήγματος εκδηλώνονται μεγάλες πηγές
Είναι ένα μέτωπο πηγών που αναβλύζει και στις δύο όχθες του ποταμού Σαρανταπόρου (πηγές Πυξαριάς στα βόρεια, Λουτρών Καβασίλων στα νότια). Στη νότια ανάβλυση των πηγών έχουν δημιουργηθεί οι εγκαταστάσεις των Λουτρών Καβασίλων. Η παροχή των πηγών υπόκειται σε σημαντικές διακυμάνσεις. Είναι πηγές ρηξιγενείς επαφής οι οποίες αποκαλύφθηκαν μετά την κατακόρυφη διάβρωση της ασβεστολιθικής αντικλινικής δομής από τον ποταμό Σαραντάπορο. Οι πηγές αποτελούν εκδήλωση του γεωθερμικού πεδίου δυτικά της Κόνιτσας.
Διαλείπουσα υδροθειούχα πηγή. Ο μηχανισμός λειτουργίας της τη χαρακτηρίζει ως ρηξιγενή, υπερπλήρωσης επαφής, που εκδηλώνεται στο ίχνος του ρήγματος της Κόνιτσας. Η μεγάλη αγωγιμότητα 1900 – 2100 μS/cm και η μέση θερμοκρασία 12,2 0C φανερώνουν βαθειά κυκλοφορία των νερών με τροφοδοσία από τους ασβεστόλιθους της Τύμφης και κίνηση προς την επιφάνεια μέσα από τη ρηξιγενή ζώνη της Κόνιτσας.
Σημαντική πηγή υπερπλήρωσης ρηξιγενής, επαφής, στην τομή του ρήγματος της Αστράκας από τον ποταμό Βοϊδομάτη. Είναι διαλείπουσα πηγή με θεαματικές διακυμάνσεις στην υγρή και ξηρή περίοδο φαινόμενο που της προσέδωσε και το σχετικό όνομα.
Αποτελεί την κυριότερη εκφόρτιση του καρστικού συστήματος της Τύμφης. Ο μηχανισμός λειτουργίας είναι σύνθετος και η εμφάνισή της είναι συνάρτηση της τομής του υδροφόρου από τον ποταμό Βοϊδομάτη. Στη θέση εκδήλωσης της πηγής διέρχονται ρήγματα που ανήκουν στην ζώνη ρηγμάτων της Αστράκας. Το αδιαπέρατο υπόβαθρο του καρστικού υδροφόρου συνιστούν οι μειωμένης περατότητας δολομίτες.
Από τη χρονοσειρά των μετρήσεων του ΙΓΜΕ προκύπτει μέση παροχή της πηγής 1,53 m3/sec. Η μέση θερμοκρασία του νερού είναι 90 C χωρίς ουσιώδεις εποχιακές μεταβολές.
Η πηγή εμφανίζεται στην κορυφή μιας περικλινικής (αντικλινικής ) δομής η οποία καλύπτεται από στρώματα του φλύσχη.(φωτ.6.1) Στη θέση της πηγής το πάχος του φλύσχη ελαττώνεται σημαντικά και εμφανίζονται τα μεταβατικά στρώματα και οι ασβεστόλιθοι του Ηωκαίνου. Μέσα από τις διαρρήξεις και τις διακλάσεις, στο κορυφαίο τμήμα του αντικλίνου, ο υπόγειος υδροφόρος βρίσκει διέξοδο προς την επιφάνεια. Από την παρακολούθηση της δίαιτας της πηγής προέκυψε σύνθετος μηχανισμός τροφοδοσίας. Τον υδροφορέα απαρτίζουν οι ασβεστόλιθοι του βορειοανατολικού σκέλους του αντικλίνου του όρους Δούσκου. Η πηγή έχει μέση παροχή 0,245 m3/sec και η μέση θερμοκρασία είναι 12 0C .