Διαδροµή ΙΙΙ – Η «θαυµατουργή» χλωρίδα της χαράδρας του Βίκου

Η Τύµφη είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες χλωριδικά περιοχές της Ελλάδας µε περίπου 1.700 είδη φυτών. Μέσα στο φαράγγι του Βίκου, έναν από τους πυρήνες του Εθνικού Πάρκου, µπορεί κανείς να συναντήσει πολλά από τα σπάνια φυτά της περιοχής. Στις απότοµες πλαγιές του φαραγγιού φυτρώνουν ιπποκαστανιές, ένα δέντρο ενδηµικό για τις χώρες της βαλκανικής χερσονήσου που περιλαµβάνεται στον παγκόσµιο κατάλογο ειδών που χρήζουν προστασίας του ΟΗΕ. Την άνοιξη προσθέτουν χρώµα στην πέτρα οι γάλανθοι (Galanthus reginae-olgae subsp. vernalis), τα κενταύρια (Centaurea pawlowskii) και οι λευκοί κρίνοι (Lilium candidum), όλα περιορισµένης εξάπλωσης στην Ελλάδα και προστατευόµενα από νοµοθετήµατα όπως η Σύµβαση της Βέρνης, η Συνθήκη CITES και το ΠΔ 67/1981 του ελληνικού κράτους, ενώ ανάµεσα στα πιο σπάνια φυτά του φαραγγιού, ιδιαίτερη θέση κατέχει η ραµόντα η σερβική (Ramonda serbica), υπόλειµµα µιας  παλαιότερης γεωλογικής περιόδου, όταν το κλίµα στην Ευρώπη ήταν τροπικό.

Η µεγάλη χλωριδική αξία της περιοχής ενισχύεται περισσότερο από την ύπαρξη πολλών φαρµακευτικών φυτών, των βοτάνων, τα οποία χρησιµοποιούνται από τους κατοίκους του Ζαγορίου για θεραπευτικούς σκοπούς. Μάλιστα, από την περιοχή κατάγονταν οι περίφηµοι Βικογιατροί, πρακτικοί γιατροί που θεράπευαν µε τη χρήση διαφόρων βοτάνων που προέρχονταν από το µεγάλο φυσικό φαρµακείο του Βίκου, όπως το θερµόχορτο (Centaurium erythraea), το λαγοβότανο (Teucrium polium), το φασκόµηλο (Salvia officinalis), το τσάι (Sideritis raeseri), η σκάρφη (Helleborus cyclophyllus subsp. odorus), το βαλσαµόχορτο (Hypericum perforatum), κ.α.

Ως κοµµάτι αυτού του τόπου, η λιθόκτιστη Σκάλα του Βραδέτου, που σκαρφαλώνει το φαράγγι της Μεζαριάς, ένα παρακλάδι του Βίκου, και ενώνει τα χωριά Καπέσοβο και Βραδέτο, και το µονοπάτι που οδηγεί από το Βραδέτο στη θέση θέας Μπελόη, δεν υπολείπεται σε σηµαντικά χλωριδικά στοιχεία. Σε 5 µόλις χιλιόµετρα µονοπατιού έχουν καταγραφεί 350 φυτικά είδη και υποείδη, ενώ ένα στα τρία φύτα που συναντά κανείς περπατώντας εκεί χαρακτηρίζεται ως φυτό ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, καθώς είναι είτε ενδηµικό της Ελλάδας ή των Βαλκανίων, είτε σπάνιο και προστατεύεται από τη νοµοθεσία είτε, τέλος, χρησιµοποιείται ως φαρµακευτικό.